Ήτανε στραβό το κλίμα...

Ώρα ήτανε να γίνει η στραβή για τον ΠΑΟ. Στραβή πραγματική όμως, χωρίς ελαφρυντικά και με καθόλου βαθμούς και μάλιστα εντός έδρας με νεοφώτιστη ομάδα. Δεν το λέω από κακεντρέχεια, ούτε από οπαδισμό. Το λέω γιατί οι μεγάλες ομάδες έχουν τη συνήθεια να κουκουλώνουν τα λάθη τους και την αγωνιστική ανυπαρξία όταν κερδίζουν. Με οποιονδήποτε τρόπο κι αν συμβαίνει αυτό και κατόπιν, με τη βοήθεια των δικών τους αστείων εφημερίδων, να δημιουργούν και το κλίμα ότι όλα είναι ΟΚ. Έτσι όμως μπάλα ποτέ δε θα δούμε και πραγματικά μεγάλες ομάδες ποτέ δε θα φτιάξουμε. Γι' αυτό το λέω. Ο Ολυμπιακός δεν απέχει πολύ από τον ΠΑΟ φέτος αγωνιστικά. Μπορεί το στυλ και η τακτική της πίεσης ψηλά που επιβάλλει ο Βαλβέρδε να θυμίζει περισσότερο ποδόσφαιρο από τη Σκωτία του 1970 με τι γιόμες που αντιπροσωπεύει ο Παναθηναϊκός, είναι όμως και ο Ολυμπιακός μια νέα ομάδα που χρειάζεται αρκετή υπομονή και δουλειά για να "φανεί". Αυτό το δείχνουν τα μεγάλα νεκρά διαστήματα που έχει στην απόδοσή του ειδικά εκτός έδρας. Ακόμα δε, δεν έχει τύχει να χρειάζεται να γυρίσει αποτέλεσμα από την αρχή του ματς για να δούμε και το μέταλλο των παικτών του. Μου φαίνονται όμως όλοι, με ελάχιστες εξαιρέσεις όπως αυτές των Τοροσίδη, Αβραάμ και Μέλμπεργκ, πολύ soft... Θυμάμαι πριν 3-4 χρόνια που σε μια αγωνιστική χρονιά είχε χρειαστεί να "γυρίσει" ο Ολυμπιακός πάρα πολλά παιχνίδια και προσευχόμουν να φάει πρώτος γκολ για να παίξω στο live την ανατροπή και να τα ματσώσω γερά...Τώρα ούτε που ακουμπάω...